|
Precies tien jaar geleden, in november 1997, zat ik in het Palau de la Música, eens niet op het podium, maar in de zaal. Ik zal eerlijk wezen: ik herinner me niet zo erg veel meer van wat er toen geklonken heeft. (Wat hoort een mens niet allemaal in tien jaar tijd; na een tournee van bijvoorbeeld vijftien keer de Mattheus-passie heb je wel eens het gevoel dat dit de enige muziek is die ooit bestaan heeft, al de rest is gewoon uit het geheugen gewist…)
Maar wat ik toen zag, zie ik nu nog voor me. Het leek wel een soort symbiose van elementen uit mijn vroegere Belgische en latere Spaanse leven. Daar stonden plots oude bekenden uit Gent naast mensen die ik toen kende uit het koorwereldje in Barcelona, samen op het podium; Johan en Josep als "koorlijders" verbroederd in de strijd; ex-klasgenoten uit het conservatorium in het orkest, met solisten-collega’s als toemaatje.
Ik was heel nieuwsgierig om muziek te horen op de door mij erg geliefde zestiende-eeuwse Spaanse teksten en ik herinner me dat ik het concert toen heb gehoord als in een soort roes; het was een beetje onrealistisch… zoveel moois bij elkaar, alsof tijd en plaats niet meer bestonden, als een auditief verrassingsfeest met genodigden uit verschillende (bekende) windstreken.
|
|
|
|
Graag wil ik naar aanleiding van het verschijnen van de cd het GMK feliciteren voor het verleden en het allerbeste wensen voor de toekomst, met mijn oprechte dank aan Fray Luis de León:
¡ Oh ! suene de contino,
Coral de Gante, vuestro son en mis oídos,
por quien al bien divino
despiertan los sentidos,
quedando a lo demás amortecidos.
Van harte,
Bart Vandewege
|
 Filip Dujardin-77da9027fc.jpg)
